Ik kreeg een mailtje van een mevrouw die me zei: “altijd lees ik maar over die “arme” stiefouder die het zo moeilijk heeft. Maar waar blijft het begrip voor mij, als achterblijvende moeder, als mijn kinderen naar mijn man en zijn nieuwe partner gaan. Ik heb het gevoel dat mijn gezin wordt overgenomen door een ander”.
De achterblijver
Natuurlijk kunnen er allerlei redenen zijn om je als “de achterblijver” te voelen. Vaak is er nog sprake van rouw om de scheiding en de eenzaamheid die nog sterker voelbaar wordt als de kinderen weg zijn. Ook als je eigenlijk de scheiding gewild hebt, kun je rouwen om een scheiding. Het is tenslotte niet wat je destijds toen je trouwde gewild hebt. Het is een verlies.
Concurrentie
Veel moeders zijn bang om hun kind(eren) te verliezen. Misschien vinden ze de stief/bonusmoeder wel een heel leuk mens, veel leuker als hun eigen moeder?? Zij is een stuk jonger en speelser en sluit misschien wel heel fijn bij de kinderen aan?? Zouden de kinderen mij dan nog wel een leuke moeder vinden? Men gaat concurreren.
De eerste plek
Er ontstaan snel conflicten wanneer er concurrentie met de stief/bonusmoeder ontstaat. dat je als moeder misschien een heleboel dingen niet goed (niet goed genoeg) doet. Terwijl dat meestal voor de kinderen niet speelt. Zelfs als ze hoog opgeven van de stief/bonusmoeder is dat geen teken dat hun eigen moeder op de 2e plek komt. Hoe geweldig de stiefmoeder ook is, nooit kan zij de plek van moeder vervangen.
Stief/bonusvaders
Bij vaders speelt dit soms ook, maar minder dan bij vrouwen. Ik denk dat dit vooral te maken heeft met ouderwetse patronen, waarbij moeder en kind toch vaak als een eenheid wordt gezien. Tussen vader en kind zit toch vaak wat meer (soms zelfs een gezondere) afstand.
Tips
Tips om als natuurlijke ouder met deze gevoelens om te gaan:
- praat erover met gelijkgestemden of met een gespecialiseerde stiefgezincoach
- sta jezelf toe om te rouwen, te huilen en boos te zijn, maar richt dit niet op de stiefouder of je ex-partner, en nog mínder op je kinderen
- plan leuke dingen die je afleiden van je verdriet
